Toplam neredeyse on yıllık beraberliğimiz,onca yaşanmışlık bu kadar kısa anlatılamaz ama bazı şeylerde vardır ki onlarda anlatılmaz sadece yaşanır.......
Okul sıralarında başladı arkadaşlığımız.İlk başlarda birbirimizi hiç sevmemiştik.Demek ki bu bir gerçek en büyük aşklar nefretle başlarmış:)
Daha sonra nasıl oldu anlamadım bizim oralarda top oynamaya başladın. Bu top da ne tesedüf se hep ben eve girerken kaçardı,sen de gelir alırdın
Sonra birgün sevgili oluverdik.
Mecidiyeköy kazası vardı gülerek hatırladığım.nasılda utanmıştım,koşarak uzaklaşmıştım, keşke sarılıp doya doya öpseymişim seni, Ne salakmışım bu fırsat kaçırılırmıydı hiç
Emirgan’a bayağı kalabalık piknik yapmaya gitmiştik. Biraz dolaşmaya çıkmıştık,kaybolmuştuk. O kadar güzel yağmur yağmıştı ki yürümüş sırılsıklam olmuştuk. Seninle geçirdiğim en güzel günlerden biriydi.Zaten bu günden sonra sevdim seni...
Bazen kavga ettik,çocuklar gibi küstük ayrıldık, Her ayrılıkta İbrahim Erkal kasetleri kırdık.Barıştık yenisini aldık
4 yılı bitirdik acısıyla tatlısıyla..........
Sonra bir gün beni aldın Silivri’ye getirdin. Yol boyunca birşeyler anlatıp durdun. Ciddeye alamadım tabi,evlilikti bahsettiğin......Neredeyse tüm ailen oradaydı.Konuştuk,konuştuk ve sonunda evlenin siz artık dediler.Birden şaşırdım ne diyeceğimi, ama seninle evlenmek hep düşündüğümüz birşeydi...
Sonunda nişanlandık, kısa bir aradan sonra evlilik........Bilmediğimiz ne çok yönlerimiz varmış birbirimizi tanıdığımız onca yıla rağmen.Sanırım zor olan dört yılı atlattık.
İlk evlilik yıldönümümüzü hatırladım. Suç bizde tabi ayın 30 unda evlenilir mi hiç.Cebimizde paramız yok nereye gidecektik ki?Neyse sonunda bir davetiye Tarkan Laila ‘da konser vermeye gelmiş.Oraya gittik.Dönüşte de bayağı yol yürüdük el ele.......
2.yılın sonunda kızımız oldu iyi ki de olmuş.Yoksa kiminle teselli bulacak,babamız gelecek diye heyecanlanacaktık....
ve sen gittiğin zaman sana yazdığım mektuplardan birkaç satır...
10,03,04...gittiğin ikinci günü.......Sen yokken yapacak,yaşayacak bir şey bulamıyorum.Her şey zor geliyor bana işe gelmek zorunluluk,annemlerde kalmak mecburen.Mutsuzum hayatımda koca bir boşluk var,bu boşluğun adı SENSİZLİK.
İlk gün annemlerde kızımla kaldığımı varsaydım.Sende evde kaldın..İkinci gün işe geldim izinlisin diye düşündüm.İ.kaynakları aradı senin yerine başlayanı tanıştıracakmışım yazı işleriyle.
Bu sefer anladım ki sen gerçekten gitmişsin.Akşam eve gidemedim sen yoktun çünkü...Sanki sen kokuyordum. Akşamları elini yüzünü yıkardın parfüm kokusu yayılırdı ya senden,ben de ne sıktın derdim sende sabah sıkmıştım vakko derdin ya, işte öyle kokuyordum bende.kokladım kokladım ama sarılamadım.....
sensizlik böyle bir şey işte..
Bu evliliğimizin dördüncü yılı ve seni ne çok sevdiğiimi bilmeni istedim. Bu sene
sensiz. Ama beraber geçireceğimiz yıllar sonsuz olacak.Eskiden her barıştığımızda bu sefer hiç ayrılmadan sonsuza dek derdik ya işte bu sefer böyle olacak.Askerlik bitecek ve geri geldiğinde Sonsuza dek hiç ayrılmayacağız.......Her şey çok güzel olacak
.İYİ Kİ SEVMİŞİN,İYİ Kİ SEVMİŞİM....
Bu günümüz kutlu olsun Canısım. Çekirdek ailemizle nice mutluluk,sevgi dolu yıllara
Seni kocaman hatta koskocaman seviyorum.
30.07.2004
