Yanımdaki Noksan..

Dün akşam durağa gittiğimde sıra çoktu,Bana sıra geldiğinde tek kişilik oturacak yer vardı.Aksi halde otobüse binmem ayakta gitmeyi sevmiyorum… Maceram kalan bir kişilik yere oturmamla başlıyor zaten.

Yanımda adamın teki oturuyordu,bir ara katıla katıla güldüğünü duydum.Otobüs daha hareket etmemişti heralde dışardan birine gülüyor diye düşündüm.Sonra el hareketleri yapmaya başladı,hani iş bitti gibi yaparsınız ya ellerinizi birbirine vurarak….
Bazen elini dizine vurup iki işaretini yapıyor ,sık sıkta bir yere yetişecekmiş gibi saatine bakıyor. Arada bir beline elini götürüyor,kendini gıdıklar gibi bişeyler yapıp gülüyor,kendi kendine konuşuyordu..
Ben açtım gazetemi kafasını uzattı….. Kapattım alabilirmiyim dedi verdim gazeteyi,akıllısı delisi farketmiyor ne de olsa erkek, spor sayfalarına bakındı sonra iade etti.
Heralde gazeteme artık kafasını uzatmaz diye tekrar okumaya başladım.Kafayı gene uzattı bu sefer devam ettim okumaya,bir ara yüzüme baktığını hissettim,valla öper meper diye korkmadım desem yalan olur……

Gazeteyi okuduğuma da pişman oldum aslında,manşeti “Molotofun Yıktığı Hayat”Esenler otobüsünde 27 Nisan’a nikah günü alan gencecik 24 yaşında Sibel’in hikayesi…….

Arka sayfa ondan daha beter, 7 şiddetindeki depremde İstanbul’da 1 milyon ölü olabileceği,
Anlatılıyordu…

Zaten ecelimizle ölmeyeceğiz ki,belki bir otobüste atılan bir bombayla terör kurbanı,ya da bir gaspçı çantamızı alacak yetmeyecek canımızı da isteyecek,O da olmadı sokaktan geçerken bir kavgayı ayırmak isteyeceksiniz orada vurulacak,
Bel ki birgün oooo size hala bişey olmamış diyecek bir serseri kurşun, maç kutlamalarında masumca camdan bakarken yakalayacak, o da mı olmadı olmadıysa da kötü yapılanmadan dolayı cürük bir binanın altında kalacağız 5 ya da 6 şiddetindeki bir depremde….

Her dakika babaannemize sanki kadın bilmiyormuş gibi,aman dikkat edin,gözünüzü üstünüzden ayırmayın diye tembihlemekten,kızıma bişey olmasın Allahım sen onu koru diye dua etmekten başka şey düşünemiyorum ki……

Böyle indim otobüsten kocamla’da aramız açık zaten,4 Nisan doğum günü,gittim bir magaza’ya hediyemi aldım,bir de pasta aldım yarın ne olacağı bilinmez barış ilan edeyim dedim,ettim de..

Ben hep bunları düşünüyorum işte yukarıdaki ihtimallerden biri beni bulmasa bile, eğer her şey bu şekilde devam ederse, kimse bu gidişata dur demezse,belki bir metro’da,belki bir otobüste yanınızda oturan “ yanınızdaki noksan”,hikayenizin kahramanı ben olacağım..



Güzelliklerle dolu bir dünya istiyorum,diliyorum.….Herşey Çok Güzel Olsun Lütfen….
05.04.2006